Медиевистот Мартиновска долг период ги анализираше апокрифните текстови од Тиквешкиот (15 век) и Попдраголевиот зборник (13 век) и нивните сродни преписи, па од неодамна нејзиниот труд е објавен во книгата "Апокрифите во македонската писмена традиција" (книга прва), издание на "Македонска реч"
Апокрифите како тајни, скриени, недостапни, мистериозни книги се во фокусот на истражувањето на д-р Виолета Мартиновска, медиевист во НУБ "Свети Климент Охридски". Таа долг период ги анализираше апокрифните текстови од Тиквешкиот (15 век) и Попдраголевиот зборник (13 век) и нивните сродни преписи, па од неодамна нејзиниот труд е објавен во книгата "Апокрифите во македонската писмена традиција" (книга прва), издание на "Македонска реч".
Книгата нуди нови аспекти: како компарација на сродни преписи од апокрифните текстови до 16 век, текстолошки сличности и разлики, Библијата и апокрифите - разлики и сличности, конкретно укажување на библиски личности, топоними, библиски цитати и библиски парафрази. Ексклузивно за прв пат се приложени и факсимили од апокрифните текстови, од кои Тиквешкиот зборник се чува во Народната библиотека "Кирил и Методиј" во Софија, а Попдраголевиот зборник, кој е пишуван на пергамент и досега не бил предмет на детално проучување во македонската медиевистика, се наоѓа во Народната библиотека во Белград.
За апокрифите, Мартиновска вели дека можат да се дефинираат како религиозна белетристика која поради занимливоста, креативноста, слободата на изразот, популарните теми и мотиви, станува широко распространета народна литература.
- Апокрифите се тајни книги кои не биле прифатени како канонски и затоа нивното читање и распространување меѓу христијанското население било забрането, објаснува Мартиновска и додава дека авторите на апокрифите се анонимни или лажно потпишани автори. Таа вели дека преку апокрифите се запознаваме со различните степени на црквата со нејзиното учење, различните предизвици на тогашните философски учења и идејни тенденции. Истражувањето било насочено кон обезбедување на нужни археографски податоци за секој препис од зборниците: кога се создадени апокрифите, во кои ракописи се содржани и каде се чуваат денес за да може тие во иднина да се истражуваат не само од аспект на книжевноста, туку и од аспект на историја на јазикот. Со текот на работата, Мартиновска констатирала дека Тиквешкиот зборник е еден од најбогатите апокрифни зборници во средновековната литература. Блаже Конески го превел Тиквешкиот зборник на современ македонски јазик. 
0 comments:
Post a Comment
Коментар?